La Marmotte 2012 - Goud behaald

Op 7 juli 2012 was het zover, La Marmotte ! Dit was de eerste keer dat wij deze tour gingen doen. We hadden geen idee hoe de opzet zou zijn in de praktijk, dus iedereen die m voor het eerst reed zat nogal in de spanning over het verloop er van. Toen ik aan een hotelgast vertelde dat ik met slechte benen 1:30 uur over de mt.ventoux deed was hij er van overtuigd dat ik goud zou behalen tijdens La Marmotte. Zelf had ik geen idee of dit genoeg zou zijn voor de hele tocht, maar de hotelgast bleek gelijk te hebben ! Hierbij een verslag van begin tot eind.

Een avond van tevoren hadden we onze wielershirts alvast volgestopt met het benodigde materiaal en sportreepjes zodat we de volgende ochtend niet hoefde te klooien. Enfin om 5:30 opgestaan en gaan ontbijten. Vervolgens omkleden, bandjes oppompen en vertrekken naar Bourg d'Oisans ! Deelnemers werden verwacht om 7:00 aanwezig te zijn in Bourg d'Oisans omdat de weg ernaar toe afgesloten werd. Eenmaal aangekomen in Bourg d'Oisans kwamen we in een lange rij met fietsers die op de start wachtte, waaronder wij zelf. 

Eenmaal gestart rijd je over een tijdmat waarna de tijdsopname gestart wordt. Vanaf de start rijd je direct door naar Allemont, dit ging over de gehele 4-baans weg waardoor het goed te doen was qua drukte. Hopla.. richting de eerste klim de Croix de Fer.. hier heb je in het begin nog wel weinig ruimte om deelnemers te passeren, omdat het kaf nog van het koren gescheiden moet worden. Hierna wordt het steeds minder druk waardoor er genoeg ruimte is om lekker door te rijden. Eenmaal bovenaan het bos snel m'n jasje uitgetrokken en verder gereden. Je daalt dan even af en vervolgens klim je weer omhoog bij 12% , ik kon lekker doorrijden en kwam bovenop de Glandon met 1u42 aan. Dit ging voor mijn gevoel nog erg makkelijk. Bovenop de Glandon nog even wat gedronken en iets kleins gegeten, vervolgens rustig afdalen in de geneutraliseerde afdaling.

Eenmaal beneden de mat gepasseerd ging ik weer hard rijden en kwam ik verschillende groepjes tegen, de meeste groepjes reden een tempo onder de 40 km/u (dat is niet hard in een peleton) later zag ik een groepje op hoog tempo (45 a 46 km/u rijden) waarna ik met dit groepje naar de Telegraphe ben gereden. Hierna viel het groepje weer uit elkaar en reed ieder z'n eigen tempo naar boven.

Bovenop de Telegraphe was ik overhit en had ik behoorlijk veel dorst, het echte tempo was uit m'n benen verdwenen. Ik ben hier gestopt bij een post en heb goed bijgedronken en nog wat gegeten. Vervolgens afgedaald naar Valloir, helaas vloog mijn bidon van m'n fiets af tijdens de afdaling waardoor ik het nu zonder drinken moest doen. De hele klim tot bovenop de Galibier moest ik dus zonder bidon doen, dit ging gelukkig nog goed aangezien ik op de Telegraphe nog goed had gedronken.

De Galibier is een berg die mij erg goed licht, het tempo was weliswaar ingezakt maar geen enkele moeite gehad op deze berg. Bovenop de Galibier weer 1,5 liter water gedronken en afgedaald naar Bourg d'Oisans. De afdaling is heerlijk op glad asfalt en snelheden tot 70 km/u waren goed mogelijk. Alleen het laatste deel ging het minder stijl naar beneden en kregen we veel tegenwind te verduren, dit was dus het enige minpuntje van de afdaling.

Eenmaal beneden met een peletonnetje richting Bourg d'Oisans gereden, hier wederom een kleine liter gedronken en Alpe d'Huez omhoog gereden. De Alpe d'Huez ging een beetje in zen mode aangezien de lol er wel een beetje af was door het inmiddels lagere tempo. Vooral het eerste stuk leek lang te duren, zeker toen ik een bord Arrivé 10 km tegenkwam en het gevoel had al heel lang bezig te zijn. Uiteindelijk 1u17 gereden op Alpe d'Huez en officieel met GOUD gefinished in 7u36, deze tijd is inclusief 20 minuten stilstand op posten, waarbij de klok doorloopt. Uiteraard heel blij met het gouden resultaat, zeker omdat dit de eerste keer Marmotte is. Ik ben er van overtuigd dat de tijd nog wel beter kan, vooral met meerdere 4 a 5 uur+ voorbereidingstrainingen welke heel belangrijk zijn voor dit soort tochten.

Na afloop bij het hotel met alle deelnemers bijgepraat en iedereen blij met zijn/haar resultaat !
Een deelnemer bleek wel heel veel pech te hebben, die kwam namelijk 22 seconden te kort voor goud omdat hij bovenop de Glandon moest "schijten", heel toevallig zei Idsert dezelfde ochtend nog
"je zou maar moeten schijten bovenop de Glandon.." en nu overkwam het iemand anders. Wat een toeval.. maar die hotelgast had het eigenlijk wel verdiend om goud te rijden.
Het deelnemersveld in het hotel was sowieso wel sterk onder de jongeren t/m 29 jaar, de snelste heeft 6u01 gereden en werd 25ste in de einduitslag.

Nog wat tips:
Train in Nederland minstens twee maanden van te voren op lange duur: dwz ritten van 4 a 5 uur.
Train regelmatig op maximale hartslag omdat je die ook in de bergen tegen gaat komen als je voluit gaat.
Doe in de bergen minstens 1 rit van meer dan 3000 hoogtemeters om alles te laten wennen.

Neem 2 a 3 rustdagen van te voren.

Succes !

Voorbereiding Marmotte: de alpen en mt.ventoux

Op 1 juli zijn we afgereisd naar de Alpen (Allemont) waar we de volgende dag onze eerste rit reden naar Oulles. Dat is een plaatsje in de richting van Col d'Ornon. De rit was helaas erg regenachtig en eenmaal boven begon het nog veel harder te regenen waardoor we voorzichtig moesten afdalen en de rit niet te lang hebben gemaakt.

De tweede dag besloten we wegens het weer af te reizen naar de mt. ventoux, dit bleek een goede keuze te zijn aangezien het weer schitterend was met zo'n 30 graden. Ook staat de mt.ventoux garant voor pittig klimmen zo'n 1600 hoogtemeters achtereenvolgend.. maar dat was niet alles. We daalden af naar Malaucene en na geluncht te hebben knalden we omhoog vanaf de andere kant. Tegelijkertijd de snelste maar ook moeilijkste 3200 hm die je kunt vinden.

Persoonlijk vind ik de mt.ventoux de pittigste berg in Frankrijk, vooral het bos van de Bedoín kant en de stijle stukken aan de Malaucene kant zijn de pittige dingen. Anderen noemen de Galibier vaak het pittigst maar ik vind dit persoonlijk niet een kraker.

Deze keer reed ik de mt.ventoux in 1u30 op maar had ik nog wel hoogtemeters van de vorige dag in de benen waardoor ik geen pr. neer kon zetten. Tot aan het bos reed ik met 22,9 km/u gemiddeld wat ik een aantal jaar geleden ook al eens reed alleen toen finishte ik paar minuten eerder bovenaan.

Al met al waren de 3200 hm een uitstekende training voor de marmotte. Na de training teruggereden naar Allemont en vervolgens drie rustdagen genomen om goed uitgerust te verschijnen bij La Marmotte. Deze dagen bezochten we de mooie plekken in de buurt zoals Briancon en werden de fietsen nog even in orde gemaakt. In mijn geval had ik de laatste rustdag nog een nieuwe buitenband nodig omdat de buitenband aan de zijkant teveel slijtage vertoonde waardoor de band na oppompen zo'n 10 minuten later keihard ontplofte. Gelukkig ontplofte de band in de fietsschuur en niet tijdens La Marmottte.. op dat moment overgestapt naar Schwalbe Ultremo ZX's ik ben benieuwd hoe deze zich houden t.o.v. de Continentals.

Wielrennen Zuid-Limburg

Sportief rondje Zuid-Limburg

Via gpstracks.nl vonden we een fantastische route met veel hoogtemeters door Zuid-Limburg.
Welverstaan 1660 hoogtemeters over 87 km, wat in Nederland moeilijk te vinden is over zo een korte afstand.
Wij begonnen de route in Eijsden in de Groenstraat waar we via streetview genoeg parkeergelegenheid vonden. De route gaat hierna richting Vaals en pakt een vijftiental klims mee zoals: De Loorberg, Camerig en Epenerbaan en ook de klim naar het drielandenpunt vanuit België. Later gaat de route west/noordwaarts richting de Kruisberg, Eyserbosweg, Dode Man en Cauberg. Het karakter per klim verschilt nogal, de ene klim gaat tot 20 % en blijft constant boven de 10 % terwijl andere klims geleidelijker zijn met 7 a 8 % of iets lager.

Persoonlijk vind ik geleidelijke beklimmingen het  lekkerst fietsen (bijv. alpe d'huez die ik vorig jaar op souplesse in 51 minuten omhoog kon rijden). In Zuid-Limburg heb je korte varianten van dit soort klims, maar ze zijn voorbij voordat je het weet. Desalniettemin kun je op de korte klims behoorlijk hard doortrappen en een hoog tempo vasthouden wat ook een vorm van al dan niet explosieve/klim training is. Op die manier zul je de klims hier ook gaan voelen. Iedereen was het er over eens dat de route erg mooi is en qua klims de omgeving niet te kort doet. Veel klimmen zonder omwegen.

Nog een aantal performance statistieken van de gps-opname afgeleid:
Eyserbosweg |  gemiddeld 8,5 %   | 17 km/u  |  385 watt
Doodeman    |  gemiddeld 10,5 % | 14 km/u  |  375 watt
Wattage was hier de benodigde kracht om deze snelheid bij dit stijgingspercentage te kunnen rijden.

Klimwielen zitten er weer op !

In aanloop op La marmotte heb ik weer m'n originele wielset erop. Namelijk de Campagnola Zonda's.
Voordat ik de Marmotte rijd eerst nog een keer de Ardennnen en de Jan Jansen classic.
Let's see en vooral feel.

Dam tot Dam fietsclassic

Een week eerder reed ik met fietsmaat Idsert naar Hoek van Holland en weer terug, een mooie 175 km waar we alleen maar getrainder door raakten. Dit keer had ik een gps route gevonden van de dam tot dam classic. De route loopt door Noord-Holland en wij begonnen de rit in Oostzaan waarna de route binnendoor naar Alkmaar gaat. In Alkmaar reden we nog even langs mijn schoonfamilie waar we nog even gezellig wat konden drinken in de tuin. Hierna weer snel door met de resterende 100 km en vervolgens bovenlangs Heerhugowaard binnendoor naar Hoorn. Vanaf Hoorn rijd je langs het IJsselmeer naar Amsterdam, je komt een aantal mooie plekken tegen zoals Volendam en uitzicht op het IJsselmeer langs de dijk. Ook kleine dorpjes als Durgerdam en Holysloot zijn leuk om eens gezien te hebben.

Hoek van Holland fietsrit !

Nog steeds ter voorbereiding op de marmotte heb ik samen met Idsert een aantal lange ritten gereden.
Eerste lange rit was de 175 km, Amsterdam - Zandvoort - Noordwijk - Scheveningen - Hoek van Holland en weer terug door de duinen richting Amsterdam.

Het stukje Scheveningen tot aan de duiningang richting Kijkduin is een rot stukje, als je hier de weg binnendoor zoekt dan kom je op niets anders dan doodlopende havenweggetjes uit. Beste is om hier de ANWB fietsbordjes te volgen. Vervolgens kom je op de LF1-Noordzee route uit waarna je weer lekker verder kan fietsen. Het was al een tijd geleden dat ik bij Hoek van Holland was geweest en er bleek een flink aantal winkeltjes geplaatst. Na 93 km op de teller kregen we trek en kwamen we een ijssalon tegen waar we een lekker bakje ijs en drinken konden halen. Nog even van het uitzicht genieten en weer verder koersen. In het plaatsje Monster nog even bij de c1000 een Extran gehaald en hierna tot aan de Wassenaarse duinen doorgereden waar we bij een publieke kraan de bidons bij konden vullen met koel water. Na Wassenaar via Katwijk binnendoor teruggereden naar Amsterdam. Na 140 km begon ik na een aantal sprintjes de benen te voelen en hadden we helaas een boel tegenwind op het saaiste stuk van de route. Een week later bleek ik wederom te profiteren van de training door deze rit..  Al met al een route waar je een leuke dag voor uit kunt trekken.

Klimclassic 2012

De nieuwe naam van de Steven Rooks classic ! De klimclassic.
We hebben dit keer gekozen voor de 160 km. Het weer was perfect, ondanks dat het 's ochtends nog maar 5 graden was. De route duikt heel snel België in waar de 160 km zich bijna volledig afspelen.
Achteraf bleek dat ik te weinig lange ritten in voorbereiding op de klimclassic gereden heb. Na 65 km was de "turbo" verdwenen waarna het een kleine honderd kilometer op een voor mij doen matig tempo verder ging. Een echte meevaller was het mooie tempo in de vroege klims waar het bij 10 % constant tegen de 20 km/u ging en iedereen stil leek te staan. Al met al een super mooie rit door het ardennengebied. Later zal moeten blijken dat de 160 km de eerste goede voorbereiding voor de alpen is..

Rijden op wielerparcours sloten

Afgelopen mei voor het eerst op het wielerparcours sloten gaan rijden. Tom en Idsert stelden voor om daar eens te gaan rijden en dit bleek zeker de moeite waard te zijn. De snelheid is heel gevarieerd maar wel een echte afspiegeling hoe het er in wedstrijden aan toe gaat. Met een middelgroot peleton gaat de snelheid al vrij snel richting de 45 km/u en je hebt dat niet eens door als je in het peleton zit. Hierna een basislicentie aangevraagd waarmee ik zeker regelmatig terugkom op het parcours. Voor niet licentiehouders is het ook mogelijk om mee te rijden op zaterdag 13:00, absoluut de moeite waard.

Joop Zoetemelk classic 2012

Op 17 maart een overgebleven ticket overgenomen van een afwetende collega van Idsert. Deze tocht loopt door het groene hart vanaf Leiden een ritje van 75 km door de groene streek.
Als je bekend bent met ritjes door het groene hart dan hoef je het voor de sightseeing niet meer te doen. Ook al blijft het een mooi gebied om in te fietsen als het weer een beetje meewerkt. Voor mij was deze rit een inlijving van het nieuwe seizoen, aangezien ik in de winter 2 a 3 keer per week een uurtje trainde op de Tacx. Dat een tacx goed meewerkt om vermogen op te bouwen dat is één ding wat zeker is. Na een klein half jaar erg druk te zijn geweest met verhuizen en alles wat er bij komt kijken begon ik eind januari weer op de tacx te trainen. Ik begon met een duurtrainingsvermogen (D3-zone) van zo'n 235 watt wat na zo'n 4 weken weer richting het normale niveau van 300 watt ging en later 320 watt D3 werd. Dit zijn een beetje normale waardes voor mijn doen. Wat ik met de tacx niet echt kon trainen was lange duur training van 100+ km, dit is later tot stand gekomen met de langere buitenritten.

..

Crash op 11 juli 2011

Helaas heb ik door een medeweggebruiker een vervelende crash gehad met mijn Pinarello FP7. Tijdens een trainingsrondje langs de ringvaart kwam ik een auto tegen die zonder te kijken wegreed van een parkeerplaats langs de vaart. Deze plek: Plek ongeval

Precies op het moment dat ik bijna langs kwam besloot dit figuur zonder te kijken met de auto de weg op te gaan. Hierdoor kon ik niet op tijd genoeg afremmen. Gevolgen waren o.a. dat ik op de deur en motorkap van de auto terecht kwam en toen vervolgens op het asfalt neervloog. Schade aan mijzelf: schaafwonden en enkele kneuzingen op m'n onderrug en rechterelleboog. Gelukkig dus geen breuken of ergere dingen.. Schade aan fiets: voorwiel kapot, shifters beschadigd, pedalen beschadigd, vork beschadigd, stuur kapot, wielen moeten gericht worden. Totaal € 1309 v.d. € 5000 waarde. Ik erger me elke dag weer kapot aan mensen die niet kijken in het verkeer, want theoretisch had ik al 500x of meer een aanrijding kunnen hebben. Helaas was de timing nu zo "goed" dat ik niet op tijd meer kon remmen. Al met al is het een verzekeringszaak en de fiets moet ook weer gefixed worden en dat kost allemaal weer tijd.. en daarbij nog hopen dat ik geen last blijf houden van bepaalde kneuzingen.

Fiets in betere tijden..
p.s. vorige blog bericht uit de Alpen is veel leuker

Alpen - Juni 2011

In het teken van Serious Action VHL ben ik samen met het wielerteam afgereisd naar de Alpen.
Deze actie is georganiseerd door de middelbare school waar Idsert werkt. In totaal waren er 7 deelnemers en iedereen had er evenveel zin in ! wat heel belangrijk is. De groep was top.
Hoogtepunt voor mij van de trip was de onverwacht snelle tijd van 51:05 die ik op Alpe d'Huez gereden had.

Dag 1
Als eerste col hebben we voor de Col d'Ornon gekozen, dit is een vrij eenvoudige niet al te steile en lange klim waar je redelijk goed in je klimritme kunt komen, wat dus ook goed gelukt is.
Eenmaal boven was het nog een klein kwartiertje wachten op Idsert en Gijs, niet heel veel later kwam de rest ook aan. We hebben hier nog even wat gedronken en zijn toen afgedaald naar de vallei richting Alpe du grand serre. Tijdens de afdaling brak Idserts ketting waarna hij geluk had dat hij in een dorp om de hoek een busje Nederlanders tegenkwam met wie hij mee kon rijden naar Bourg D'Oisans. Hij heeft hier direct zijn fiets laten maken bij de fietsenmaker, ze helpen je daar meteen en binnen 15 minuten zaten er een nieuwe ketting en cassette op z'n fiets. Zelf waren we verder gereden naar de Alpe du grand Serre, waarbij er een lang stuk met kleine stijgingspercentages is, hierna gaat de weg naar rechts en begint de echte klim. Helaas was het wegdek regelmatig bezaaid met kleine grintsteentjes. Maar wel een mooie klim.
Bovenop de Grand Serre was het rond het vriespunt en moest ik met een voorsprong van 30 a 40 minuten direct afdalen om niet onderkoeld te raken, tijdens de afdaling waren m'n handen ijskoud maar het was te redden.. de laatste 25 km naar Bourg d'Oisans vanaf de Grand Serre zijn vals plat, dus daar moet je je niet helemaal op vergissen.

Dag 2
Croix de Fer, Telegraphe.

Vanaf het chalet: La Maitreya in Vaujany (aanbevolen) zijn we binnen paar kilometers aan de klim van de Croix de Fer gestart, de eerste 6 kilometers zijn meteen pittig en ik moest nog even in het ritme komen, desalniettemin hard doorgereden en ook het 12 % stuk was gevoelsmatig niet erg lastig om op te rijden. Het enige vervelende punt is de klim op 75% van de route, nadat je een stukje bent afgedaald, hier waaide het vrij hard en i.c.m. klimmen lijkt het dan niet echt op te schieten.. al met al lekker doorgefietst en bovenop de Croix de Fer m'n favoriete colaatje 2x en snickers 2x gekocht. Waarna ik weer genoeg energie had om af te dalen en met de Telegraphe te binnnen.Na 25 minuten wachten kwamen Idsert en Gijs binnen, de anderen duurde nog een half uur langer.. dus de rit was behoorlijk vertraagd, maar wel een goede sfeer..
De ene helft v.d. groep ging terug en de andere helft wilde de telepgraphe en galibier doen, wegens alle vertragingen onderweg kwamen we veel te laat bovenop de telegraphe aan.
Met de lange klimtijden van anderen zou het betekenen dat we in het donker 60 km zouden moeten afdalen, dit leek ons te gevaarlijk en gelukkig had iemand uit de groep mijn autosleutel zodat deze personen (Roelof,Joris) ons konden ophalen. Dit is bijna 70 km over de bergen en 70 km terug rijden.. ondertussen hadden we met hen nog in een restaurant/snackbar onderaan de Telegraphe gegeten. Desalniettemin een super avontuurlijke dag.

Dag 3
Alpe d'Huez, Col de la Berarde

Met al twee dagen tegen de 100 km fietsen was het voor mij tijd om een keer Alpe d'Huez op te rijden. 's ochtends ben ik de berg opgeknald en moest ik door enige pijn in de benen doorbijten, dit bleek erg de moeite waard te zijn want ik finishte na 51 minuten 5 seconden, wat voor mij een persoonlijk record is. In 2009 deed ik er paar minuten langer over terwijl ik toen harder trainde en voor het gevoel nog meer in topconditie was, dus de 51 minuten die ik er over deed vond ik verbazingwekkend toen ik bovenkwam.

Na deze zeer succesvolle rit op Alpe d'Huez ben ik samen met Idsert de Col de la Berarde opgefietst, voor mij welliswaar in parkeerniveau maar voor mij lekker om eens een keer echt te kunnen ontspannen op de fiets.. De Berarde is een mooie klim, maar de lauteret vind ik net zo mooi om te doen, daar kun je ook nog even de Galibier meepikken en heb je helemaal een lange rit te pakken. Na terugkomst in Bourg d'Oisans maar weer een grand coca genomen want dat gaat er bij mij na lange ritten altijd in, daarna nog een mooi Pinarello wielertenue in de wielershop gekocht :)



Dag 4
Alpe d'Huez dag

Na de recordtijd van de dag ervoor nog een keertje Alpe d'Huez opgeknald met slechts paar seconden verschil.. er bleek een tijdmeting aan de gang te zijn voor een bepaalde groep.. bij navraag bleek bij deze groep 52 minuten de snelste te zijn, ik zat dus onder het dagrecord van deze grote groep :) met mijn 51 minuten.

De volgende beklimming met het team op recreatieniveau omhoog gereden (rond de 1uur8 minuten) wat weer heerlijk ontspannen was. Ik was net binnen in het café en het begon keihard te regenen, hagelen, onweren. De andere deelnemers kwamen paar minuten later binnen en waren wat nat geworden.. gelukkig werden ze opgehaald met de auto en hoefde ze niet af te dalen, mijn auto had ik gelukkig ook boven gezet.. zodat wij ook niet in de regen hoefde te dalen.

Ardennen - Route des Legendes

Samen met Idsert en Ewout deze route gereden, voor mij en Idsert was dit ritje nog even bedoeld als voorbereiding op de Alpen een week later, wat een groot succes is geworden.

Wij stonden op een camping in Aywaille geparkeerd als standplaats.
Deze camping staat vlakbij de Redoute, die we ook als eerste klim meepikten.
Ewout heeft in 2011 niet veel getraind, maar had alleen problemen op de redoute waar hij af moest stappen, de verdere 70 km heeft Ewout zonder problemen verder gereden. Idsert komt altijd op zijn geleidelijke manier boven. Zelf lach ik tegenwoordig om dit soort korte klims die ff stijl zijn, maar je zo overheen geknald bent.. maar dat gevoel komt pas na paar jaar trainen kan ik zeggen..

Voor wie niet weet wat de Redoute is.. http://www.climbbybike.com/profile/C%C3%B4te_de_la_Redoute_Remouchamps_profile.jpg


Verder over de route des legendes.. sprookjesachtige beklimmingen en afdalingen, waarvan veel geleidelijke beklimmingen. De route is 100 km en een echte aanrader voor in de Ardennen.
Weer een top dag geweest. Na afloop in Eijsden vlakbij de Maas gegeten.

Ardennen - La Piet Bambergen

Met Idsert en het Aarts en Icke gezelschap naar de Ardennen afgereisd om daar het eerste serieuze klimwerk te doen. De la piet bambergen route heb ik ooit via gpstracks.nl gevonden en sindsdien rijden we deze route bijna elk jaar, de meeste klims zijn tot 2 kilometer lang en vaak erg stijl. De start van deze route is in Vielsalm "Hoogtepunt" waren de enkele honderden meters 25 % waarbij Martijns vrouw Christa zich genoodzaakt voelde zich opzij te laten vallen in het gras. Wat natuurlijk beter is dan op het asfalt neer te knallen. Na deze 25 % kwamen er nog wel meer pittige stukjes van tegen de 15 % langs waarbij weer alles uit de kast gehaald moest worden , voorbeeld hiervan is de Stockeu waar er 19 % stukken langskwamen. Over 85 km hadden we 1680 hoogtemeters gepakt, wat redelijk wat is, gezien de lengte vd route. Al met al een leuke dag gehad en iedereen heeft goede training meegepikt. Aan het eind v.d. rit met het team in het mooie kasteelrestaurant van Vielsalm gegeten.

Tijdrit 2011 Spaarnwoude

Net als vorig jaar deze tijdrit gedaan waarbij er altijd een goede sfeer rondom het evenement hangt. Helaas heb ik deze keer te weinig mijn tijdrithouding op de fiets kunnen testen, het zadel bleek veel te laag te staan waardoor ik mijn eigen longen "platdrukte" en bovenbenen in de verkeerde hoek stonden waardoor de krachtoverbrenging waardeloos was. Helaas kwam ik hier pas na de tijdrit achter en moet ik de positie tweaken. Zelf werd ik 10e, maar tussen plek 4 en 10 stonden slechts 8 seconden.. Ik geloof dat het de volgende keer helemaal gaat lukken met de juiste houding op m'n tijdritstuur en laatst aangeschafte snelle wielset.

Wintertraining 2010 / 2011

Afgelopen winter heb ik zo'n 4x 1,5u per week op de Tacx getraind, dat is zo'n 6 uur per week.
Lijkt niet veel, maar de winter daarvoor trainde ik 21 uur per week en werd ik er niet veel beter van, waardoor ik nu meer kwaliteitstraining en rust wilde pakken.
Op de Tacx kun je via fietsvideo's trainingen doen.
Bijv: mont ventoux waar je een klein 1,5 uurtje "bergop" kunt beuken.
De tacx verzwaart of verlicht de weerstand vanzelf.. waardoor je zelf ook moet gaan schakelen en je een beetje het echte racefiets gevoel krijgt.

Noorwegen - veel bergen

Voor vakantie de mooie plekken in Noorwegen bezocht, zoals Lysefjord, Preikestolen, Lindesnes.
Een groot land met onophoudelijke bergwegen en zelfs bergpasjes zijn er te vinden.
Vanaf Sirdal naar Lysebotn vind je een lange rit van 32 km door de bergen heen, met mooie uitzichten en voor klimwerk helemaal mooi voor wielrenners.
Het beste is van de Lysebotn-tunnel omhoog richting Kjerag (parkeerplaats) 6km haarspeld bochten en daarna 10 km naar de top van de pass. De eerste 7 km is 10 % de hele tijd en dan weet je dat je hier goed zit voor klimmen. Als je de navigatie op Oslo instelt vanaf Lysebotn dan kom je na het sirdal bij een tweede bergpas uit. Weer heel mooi klimwerk te doen daar..

Limburgs mooiste - 5 juni 2010

De drie weken voor deze rit was ik door griep gepakt en dat was tijdens deze rit ook nog goed te merken. Benen misten erg veel explosiviteit en kracht. Deze tocht deed ik met de Aarts en Icke vrienden en vrienden van vrienden. Altijd lachen.. ik heb veel klims met een kalm tempootje gereden en het verbaasde me dat ik een klim ook op een laag tempo kan doen aangezien klimmen vaak uitputtend is. Door het veelal rustige tempo tijdens de rit heb ik niet veel pijn ervaren aan de benen terwijl we toch 180 km gereden hebben die dag.
Het was een stralend mooie dag en de services voor drinken en eten waren prima, enige was een verkeerd bordje op de route waardoor we een dubbel stuk gereden hebben van ca. 4 km.
De Eyserbosweg na 135 km ging met de nog niet helemaal voorbije griep erg in de benen zitten, maar afstappen was niet nodig.. Daarna reed ik verbazingwekkend alleen maar beter.
Een groot verschil met de Steven Rooks Classic waar ik op de klimmeting 14e werd.

Steven Rooks Classic - 13 mei 2010

Met geluk een kaartje kunnen bemachtigen via marktplaats aangezien de voorinschrijving gesloten was. Samen met Idsert 's ochtends vertrokken richting het MMC - Maastricht waarvandaan de route begon. Wij hadden voor de 110 km gekozen en dat was goed te doen voor ons.
Het enige waar wij ons in vergist hadden was de temperatuur van slechts 3 tot 6 graden. Op internet stond 12 graden en dat is nogal een verschil waar wij niet op gekleed waren.
Een wedstrijdonderdeel was de tijdmeting bij het bois d'olne, dat is ook de plek waar ik hard gereden heb. Helaas was deze klim niet vrij van obstakels, al heel snel reed een drietal fietsers in de weg waardoor ik niet op mijn tempo verder kon rijden. Daarna reed een bewoner met z'n auto het parcours op en bleef langzaam achter een groep wielrenners rijden. Verbazingwekkend werd ik 14e bij deze klim ??????? terwijl ik de meting al kansloos ingeschat had na de tegengekomen obstakels.
Deze Ardennenomgeving was werkelijk schitterend om in te fietsen.

Classico Boretti - 8 mei 2010

De tocht begon vanaf het Velodrome in Amsterdam-Sloten en ging richting Zandvoort en daarna weer het groene hart door richting Amsterdam.
Zover ik kan herinneren was de tocht 130 km en was het nogal miezerig weer.
Naar eigen inzicht hier en daar fel kunnen rijden, maar was het gevoel van de benen niet top deze dag. Wel een aanradertje om een stuk van de kust, het groene hart en bloembollenstreek te zien.

Ardennen Theux, 29 april 2010

Met Idsert via de gps een Ardennen route rondom Spa gefietst.
http://gpstracks.nl/fietsroutes-be-luik.php?id=2779

De route was in het algemeen ok en heeft de cote du rosier die vrij bekend is, een mooie route, alleen zijn er nog wel betere routes in de Ardennen. 85 km en 1680 hoogtemeters.

Qua fietsen moest ik wennen aan 3uur+ in het zadel, aangezien ik de afgelopen maanden hooguit 1,5 a 2 uur per rit heb gefietst. Toch op het laatst nog hard omhoog kunnen rijden van Theux naar Jevoumont, 96 hoogtemeters in 4min15 sec volgens de gps. Met een gemiddeld stijgingspercentage van 8,7 %. Idsert deed het wat rustiger aan maar volbrengt het altijd, statistieken onbekend.

Boven Theux hadden we voor de start een perfecte camping gevonden waar we de auto konden plaatsen en na afloop konden douchen in 5-sterren luxe qua ruimte,netheid en gastvrijheid.

Volgende in de Ardennen is de steven rooks classic 13 mei, maar op 8 mei nog ff de Boretti Classic in Amsterdam e.o.

Tijdrijden ontdekt

Op 7 maart 2010 eerste tijdrit ooit gedaan, georganiseerd door HRC-Excelsior in Haarlem.
Tijdritstuur Cobra 2 plus besteld en geplaatst, het erop zetten ging zonder moeite.
Mijn zwager vroeg zich af of carbon niet beschadigd raakt door het opzetstuur, maar het plastic bevestingingsmateriaal lijkt me niet erg schadelijk voor het carbon (niet te hard vast draaien is wel belangrijk)

Ik werd meteen 4e dus dat belooft veel goeds want ik heb op het moment van schrijven nog geen dichtachterwiel en tijdrithelm, zo te horen had mij dit een minuutje moeten schelen op de tijdrituitslag waardoor ik 2e zou zijn bij deze tijdrit!

Zie impressie hieronder

Fietinspanningstest Kettler Ergoracer

Op mijn lab tested vermogens ergoracer van Kettler heb ik een fietsinspanningstest nagebootst zoals ze dat bij Sportlabs doen.

Starten op 100 watt en elke drie minuten 30 watt erbij, bij mij resulteerde dat in het benaderde omslagpunt bij 360 watt en een hartslag van 191. Resulteert voor mij in 5 watt/kg bij het omslagpunt.

Juni 2009 had ik bij een inspanningstest van het sportlab 340 watt op omslagpunt met een hartslag van 193, toen met 4,8 watt/kg.
Inspiratie om dit thuis te doen overigens van Oege Hiddema's blog

Gerrie Kneteman Classic 2009

Op 12 september 08:26 van start gegaan aan de 150km tourtocht door Noord-Holland, Zuid-Holland en Utrecht. Steven Rooks die indrukwekkende zeges behaalde in de tour de france stond aan de start, hij is één van de organisators van deze tourtocht.

Deze dag hebben we georganiseerd met de samengestelde wielrenploeg van Aarts en Icke.
Allemaal vrienden en vrienden van vrienden etc. die van wielrennen houden.

Zelf wilde ik het tempo er vanaf het begin af aan goed in zetten, en dat heb ik ook gedaan. Telkens als koploper gereden en uiteindelijk op mn eigen teller met 33,7 km/u gereden over 150 km.

Sicilië: Etna Nord, Etna Sud

(bron foto: strandzand.nl)

In augustus drie weken op sicilië geweest en naast familiebezoek ook prima kunnen wielrennen. Er zijn ook daar behoorlijk wat wielrenners te vinden. Er is bijna geen meter plat te vinden in de omgeving rond de Etna.
Dit komt omdat vanaf het strand alles richting het westen naar de etna loopt (klimmen dus) de hele omgeving is heuvelachtig en als je richting de Etna rijdt is alles één grote klim. Heuvelachtig bij zuid- of noordwaarts fietsen. Vanaf het strand de etna op is 1800 hoogtemeters klimmen.

Zelf heb ik voor Etna Nord: vanaf Acireale richting Giarre gefietst en vervolgens Milo op de borden gevolgd, eenmaal bij Milo zie je iets verderop borden voor Rifugio Citelli. Iets verderop is er een tweede Piano Provenzano.

Etna Sud: Acireale, Zafferana etnea, Rifugio sapienza.
De officiële klim begint pas na Zafferana etnea maar vanaf het strand begin je al meer dan 500 hoogtemeters te klimmen voordat je er bent.

De Etna heeft nog meer kanten om te beklimmen, zoals via Nicolosi waar het erg mooi is, deze klim ga ik de eerstvolgende keer doen.

Mont Ventoux + Pyreneeën

Gabriele 1u28 (gele trui ;))
Eerste beklimming vanaf Bedoin, eerst paar kilometer ingereden en daarna gestart.
Idsert ging alvast van start terwijl ik nog even wat water ging halen.
In het begin van het bos kwam ik Idsert tegen en hebben we elkaar nog ff succes gewenst. Beklimming ging gevoelsmatig goed, op een overgang van 9 naar 7 % nog even kunnen accelereren tot 22 km/u de benen waren ok.

Na de Bedoin kant zijn we afgedaald naar Malaucene, daar even wat gegeten en Idsert kocht nog een shirt. Vervolgens terugklimmen de ventoux op, de Malaucene kant heeft ongeveer 6 kilometer lang een 10 % stuk en dat was wel merkbaar.

Vanaf Bedoin 1u28 kunnen doen, de tweede beklimming vanaf malaucene ging in 1u32.
Idsert zat er op de malaucene kant aardig doorheen en deed er 2uur1 over.



Idsert 1u49


Pyreneeën
Dag1: Tourmalet + col du Aspin
De klim ging erg lekker, in mijn ogen zeker niet de mooiste klim.
Na een bepaald aantal kilometers kom je in een stadje terecht, met grote hotels en industrie hier en daar. Ergens op een van de laatste kilometer nog ingehaald door iemand die wat harder dan mij ging, de laatste kilometer ging de beste jongen achteruit en kon ik hem weer inhalen, daarna niet meer gezien.

Aspin is niet zo lang, maar wel heel mooi uitzicht. GROEN en koeien en paarden zelfs ezels lopen er rond.

Dag2: Obisque + Hautacam
Lange mooie klim van zo'n 30 kilometer tot de Aubisque, wegdek was op het laatste deel slecht en vol met steentjes.

Op de top van de Aubisque m'n helm afgedaan, opeens beet er een ezel in m'n helm en wilde niet loslaten. Waarom die dit deed ? het beest heeft zout uit zweet geroken want zout hebben ze nodig in de warmte.. Geen probleem om m'n helm daarvoor te gebruiken, lol...



Na de aubisque terug afgedaald en nog even gestopt bij het Wim van Es monument, dat is een wielrenner die 70 meter naar beneden gestort was, maar het wonderwel overleefde zonder verwondingen.



Vervolgens afdalen naar de Hautacam en bij de auto gestopt om nog wat water etc te pakken. Terwijl we bij de auto stonden kwam er een heel peleton de hautacam opgereden, later bleek dat er een wedstrijd was !

Een half uur later stonden we aan de start en ieder deed z'n klim wederom.
De klim kent wel een aantal steile stukken waar het lastig is (vaker staan) gevoelsmatig ging het nog wel goed aangezien ik bij de auto niet echt een goed gevoel in de benen had.

Op de top bleek een finish te zijn (speciaal voor die wedstrijd) ik was een half uur later gestart, maar de laatste deelnemers kon ik nog voorbij rijden, dat is grappig.
Iedergeval een mooie klim, met een aardig verloop.


Dag3: Regenachtige dag
Wandeling bij het cirque ? mooie omgeving wederom, wel erg koud ca. 11 graden.

Dag4: Luz Ardiden
's ochtends vroeg vertrokken, de klim ligt voor de deur van het hotel.
De klim loopt erg lekker en kon ik in 54 minuten finishen.
Idsert was hier verkeerd gereden en zag ik later weer in het hotel.
Na deze klim huiswaarts gereden en in midden-frankrijk in de plaats Vichy overnacht als tussenstop.

Alpe d'huez en omgeving

Dag1: 128 km, 3180 hoogtemeters: vanaf hotel 11 km boven Bourg d'oisans - Alpe d'huez - Col du glandon - Croix de fer en afdaling terug.

Mooie tocht. Veel nederlanders gezien en ook paar groepjes gesproken op o.a. de glandon en croix de fer. Op alpe'd huez vooral belgen gezien. Overigens het hele belgische team van voor naar achter voorbij gereden. Eindtijd 53 minuten op de alp.
Nog meer opvallend was een oude man met shirtje met "Spaarndam" dat is een dorpje in de buurt van Amsterdam, die omhoog ploeterde maar wel doorging en af en toe even moest stoppen.

Op de Glandon een groep nederlanders uit Hoogeveen gesproken, dialect van de groep was verschrikkelijk, nog wel mee te praten!

Dag2: 147 km, 3250 hoogtemeters: Alpe d'huez, Alpe du Grand Serre, Col d'ornon.

Wederom begonnen met alpe 'd huez en op die dag ook deze foto gemaakt, vervolgens afdalen en een vlak stuk van ongeveer 20 kilometer richting Alpe du Grand Serre gereden. Vanaf daar klimmen, op de top zag ik paar plasticjes op de grond liggen met "C 1000, volkorenkoek" right overal nederlanders in de omgeving daar dacht ik maar weer.

Vervolgens heel veel afdalen en daarna klimmen op de col d'ornon waar ik tegen het eind over een geasfalteerde weg met lading grind moest waar niet overheen te fietsen was door alle steentjes, ook daar zag ik nog een nederlander.

Dag3: 165 km, 4150 hoogtemeters: Lauteret, Galibier, afdaling naar San Jean de maurienne, croix de fer en afdaling terug.

Langste en zwaarste rit van de reeks, het is de omgekeerde marmotte zonder alpe 'd huez. Vanaf het hotel zat ik al op de lautaret route en kwam zodoende na 30 kilometer bij de galibier aan, waar het ondanks klimmen koud aanvoelde en hard waaide. Op de top een italiaan gesproken die op de motor was, maar wel wat van racefietsen wist en zag dat ik de nieuwste Pinarello FP7 had.. hij vroeg nog even welk verzet ik reed (34v-27a) rustig babbeltje.

Daarna lang afgedaald richting de telegraphe vervolgens kort stukje klimmen en een vlak stuk naar San Jean de maurienne. Ondertussen was m'n bidon leeg en ik had water nodig, toevallig zag ik een oude man op een racefiets die op een camping 100 meter verder stond. Die kon me een kraan aanwijzen bij zijn camper en was heel behulpzaam.
Zijn vrouw had volkorenkoek liggen en gaf meteen drie plakjes, gelukkig maar want ik had nog maar 1 reepje en 80 kilometer voor de boeg. De man vertelde dat ie de marmotte weleens persé had gefietst voor z'n 50ste.

Hierna direct om de hoek begon de klim naar de croix de fer, ruim 28 kilometer klimmen vanaf dat punt. Af en toe zaten er kleine afdalinkjes in de klim en waren de stijgingspercentages niet zo groot.

Op de top van de croix de fer nog even een mars gehaald en toen afgedaald ! De andere kant van de croix de fer had ik nooit eerder gezien en was dus ook wel de moeite waard te beklimmen.

Sportlabtest / inspanningstest / wielrennen

Ik heb mijn inspanningstest maandag 8 juni in Amsterdam gedaan bij het sportlab van het universitair sportcentrum.

Resultaten
vo2max
71 ml/kg/min
maximum power 378 watt
watt/kg: 5,4
max hartslag 199 slagen / minuut

Anaërobe drempel
340 watt
4,8 W/kg
hartslag 193 slagen per minuut

Wingate test (sprinttest)
35 seconden lang.

gemiddeld 648 watt: 9,1 watt/kg
5s max: 813 watt , 11,4 watt/kg
laatste 5sec: 559 watt , 7,8 watt /kg

Wat ik over de resultaten denk ?
Het belangrijkste doel was te weten komen welk vermogen ik op mijn omslagpunt fiets, dat blijkt kijkend naar vermogen met 4,8 watt/kg op het niveau van goede amateurwedstrijdrenners te horen (ik rijd zelf overigens geen wedstrijden, nog niet iedergeval). De resultaten kunnen niet zomaar zeggen dat je iedereen kapot kan rijden aangezien snel door bochten gaan, sprinten, strategie ed. ook enorm belangrijk zijn.

Mijn vo2max van 71 ml/kg/min blijkt ook in de categorie: top, te vallen. Vanaf 80 wordt je vo2max als wereldtop beschouwd. (Lance Armstrong 81)

Limburgs mooiste, 150 kilometer

Met de samengestelde ploeg van Aarts en Icke begonnen aan limburgs mooiste.
De dag van te voren sliepen we in een hotel om snel aan de start te kunnen verschijnen, achteraf hadden we ook 's ochtends vroeg kunnen vertrekken van huis.

De tocht ging goed, maar ik had helaas wel pijnklachten aan m'n kuiten, waardoor ik af en toe m'n benen van de pedalen moest halen tijdens het fietsen.Om de 35 kilometer kon je water bijvullen en werden versnaperingen uitgedeeld, deze plekken gebruikte we ook als tussenplaats om even bij elkaar te blijven en te praten.

Alle bekende heuveltjes zaten erin: Keutenberg, Eijsenbossenweg en meer.
De tocht ging natuurlijk door Nederland en stukken in België en Duitsland.
Al met al een goede tocht gehad met z'n allen.

Ardennen - 23 mei 2009

Vanaf de startplaats Sougne Remouchamps zaten we heel dichtbij de steile redoute en die hebben we na 2 kilometer "inrijden" wegens het routeverloop zo snel gedaan. Mijn tijd vanaf het viaduct bij de snelweg tot de kruizing bovenaan de redoute was 5 minuten 12 seconden.. oftewel een aardige elite klimtijd voor een niet pro-rijder.

Daarna hebben we deze route gedaan ardennen route
, helaas werd een autorally georganiseerd te midden van de route..
We hebben hierdoor een omweg moeten maken richting Durbuy, toevallig had een ander wielrengroepje al een route daarheen gepland en konden we na wat drinken en getrakteerd gebak weer ons rondje continueren.